ปี 2529 ผมเข้าเป็นนิสิตปริญญาโทบัญชี ด้านการต้นทุน ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และได้รับเชิญเป็นอาจารย์พิเศษที่โรงเรียนโยนออฟอาร์คพณิชยการ เพื่อสอนวิชาบัญชีให้แก่นักเรียนสาขาการบัญชีปีที่ 3 (ห้อง 11 - 14) ปลายปี 2529 โรงเรียนจัดงานฉลองวันคริสต์มาสและส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่่
นักเรียนปีที่ 3 ที่เป็นนักดนตรีได้ปรึกษากับผมเรื่องการแสดงดนตรีในวันงาน ผมจึงได้ตั้งชื่อวงว่า Underground และได้ดูแลการฝึกซ้อมของวงโดยตลอด นักเรียนได้ขอให้ผมร่วมร้องเพลงด้วย เพราะทุกคนรู้ว่าผมชอบดนตรีแนว Hard Rock
ตอนแรกผมรู้สึกลังเลเพราะไม่เคยขึ้นเวทีมาก่อนและไม่มีความรู้เรื่องดนตรี เพียงแต่เคยร้องเพลงตามวิทยุหรือเทปเท่านั้น กลัวว่าเมื่อเขึ้นเวทีแล้วจะร้องผิด ข้อสำคัญอีกประการหนึ่งก็คือเรื่องของเนื้อเพลงที่จะร้อง
เพลง N.I.B. ของ Black Sabbath พอจำเนื้อได้บ้างแต่ก็ไม่ครบร้อยเปอร์เซนต์ แต่สำหรับเพลงที่สองคือ When the smoke is going down ของ Scorpions ไม่เคยเห็นเนื้อร้องเลย เพียงแต่เคยร้องคลอตามเทปเท่านั้น ไม่รู้ว่าเนื้อร้องที่ร้องออกไปนั้น มีความถูกต้องขนาดไหน
พวกเด็กนักเรียนที่เป็นนักดนตรีบอกว่าเพลงที่เล่นเป็นเพลงแนว Hard Rock หรือ Heavy Metal นักเรียนในโรงเรียนส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยและไม่ค่อยชอบดนตรีแนวนี้ แต่ถ้าผมเข้ามาร่วมแจมด้วย น่าจะช่วยเพิ่มบรรยากาศความสนุกสนานขึ้น
ผมก็เลยตอบตกลงและผมได้นัดแนะกับอาจารย์ชาคริต (อาจารย์สอนพิมพ์ดีด) ว่า ก่อนที่ผมจะขึ้นร้องเพลง ผมจะออกไปเต้นที่หน้าเวทีให้อาจารย์ชาคริตออกไปเต้นกับผมด้วย ซึ่งก็ได้รับคำตอบว่า OK
นี่แหละจึงเรียกว่า Concert ลืมตัว (ครั้งแรก) ลืมตัวไปว่า ตัวเราเป็นอาจารย์ ไม่ได้เป็นเด็กวัยรุ่น ไม่ได้เป็นนักดนตรี
พวกนักดนตรีเมื่อได้ดู VDO นี้คงจะสบถว่า แมร่งร้องเฮงซวยฉิบเลย
Concert ลืมตัวครั้งแรก ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ครูและนักเรียนที่ JCS (โยนออฟอาร์คพณิชยการ) Surprise เป็นครั้งแรก แต่ Surprise ครั้งแรกเมื่อตอนกลางปี 2529 ซึ่งโรงเรียนจัดงานวิชาการ จำไม่ได้ว่าสองวันหรือสามวัน มีวันหนึ่งที่มีวงดนตรีเล่นซึ่งผมนั่งอยู่แถวหน้าของเวที
พอนักดนตรีเล่นเพลง Rock Bottom รู้สึกว่าอยากออกไปเต้น ก็เลยบอกให้อาจารย์ ที่นั่งติดกับผม (น่าจะเป็น อ.ชาคริต ซึ่งก็คือคนที่ออกไปเต้นกับผมตอน Concert ลืมตัว) กระซิบกับอาจารย์ที่นั่งถัดๆไปเพื่อบอกกับพ่อชัชวาล (บาทหลวงที่ดูแลโรงเรียน) ว่า
ผมอยากออกไปเต้น จะอนุญาตให้เต้นหรือไม่ เมื่อพ่อชัชวาลได้ทราบความประสงค์ของผม ท่านก็หันหน้ามาทางผม แล้วพยักหน้า เป็น One Man Shows ครั้งแรกในโรงเรียน นึกถึงเรื่อง One Man Shows ครั้งใด มักจะสบถในใจเสมอว่า Goo นี่บ้าดีจริงๆ
ผมเชื่อว่าอาจารย์และนักเรียนที่เห็นผมเต้นในวันนั้น คงตกใจและนึกไม่ถึงว่า ผมจะออกไปเต้น เพราะส่วนใหญ่จะมองว่าผมเป็นคนเรียบร้อย และเชื่อว่านักเรียนหลายคนคงคุยกันหรือคิดในใจว่า ผมเพี้ยนแน่เลย หรือ เมาแน่เลย
จะว่าไปแล้ว ที่ JCS ไม่ได้เป็นการเต้นแบบ One Man Shows เป็นครั้งแรก เพราะเมื่อประมาณปี 2525 ผมไปเชียงใหม่และได้ไปร่วมงานที่นักศึกษา มช. จัด วงดนตรีเริ่มเล่นเพลงแรกด้วยเพลง Free Birds ของ Lynnard Skinnard ไม่มีคนออกไปเต้นแม้แต่คนเดียว ผมออกไปเต้นกลางเวทีเพียงคนเดียว เต้นไปได้สักพัก จึงเริ่มมีคนอื่นๆทยอยออกมาเต้น แต่ One Man Shows ในครั้งนั้นต่างจากที่ JCS ตรงที่มีความมึนเมาเป็นตัวช่วย
Concert ลืมตัว (ครั้งที่ 2) เมื่อต้นปี 2530 ณ JCS ในงาน "อาลัยฟ้า อำลาทอง" ซึ่งเป็นงานที่จัดขึ้นสำหรับนักเรียนที่จบการศึกษา (รุ่นที่ 4)
ในวันนั้น ลืมตัวอีกแล้ว ขึ้นเวทีร้องเพลง High Flyer ของ UFO และเมื่องานจบลง มีเด็กคนหนึ่ง (ไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียน) เดินเข้ามาขอจับมือกับผม แล้วพูดว่าร้องได้เยี่ยมมาก โอ้โฮ!รู้สึกปราบปลื้มมาก เสียดายงานนี้ไม่ได้มีการถ่าย VDO ไว้
สารบัญบล็อก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น